Actueel
Vorige week kreeg ik ineens een paar dagboekpagina's toegestuurd door oud-huisarts
Titia Feldmann, die ik interviewde voor mijn nieuwste boek over de Cliëntenbeweging.
Zij zit in het bestuur van Mind, de organisatie die pleit voor een ‘Deltaplan Mentale Gezondheid’.
https://wijzijnmind.nl/nieuws/terugblik-mind-talkshow-deltaplan-mentale-gezondheid
Het na-oorlogse woord ‘Deltaplan’ voerde mij terug naar mijn eigen onbezorgde jeugd in de jaren ’50. Mijn vader had geholpen bij de Watersnoodramp van ‘53 en wij bezochten met het gezin uiteraard de Deltawerken.
Bij de vroegtijdige ziekte en dood van mijn ouders, kwam ik er op harde wijze achter dat een watersnoodramp zich ook bij emoties kan voordoen. Omgaan met verdriet en machteloosheid had ik als kind nooit geleerd. De traumatische realiteit van de Tweede Wereldoorlog lag nog te dichtbij. Zeker voor mijn ouders, die opgroeiden aan het Amsterdamse Waterlooplein, weer een heel ander verhaal.
De oorlog speelde vanaf de jaren zestig een hardnekkige ondergrondse rol in het verzet van de babyboom-generatie', zegt Arend Jan Heerma van Voss, die als eerste journalist de geschiedenis van de prille gekkenbeweging optekende. Voor mij heel herkenbaar. Het citaat komt uit de Canon Cliëntenbeweging, waarin we een venster besteedden aan de schaduw die de Tweede Wereldoorlog vooruit had geworpen:
https://www.canonsociaalwerk.eu/nl_cbg/details.php?cps=13&canon_id=493
Mindbestuurder en oud-huisarts Titia Feldmann weet daar ook alles van. De dagboeknotities uit 1972 (!) die zij mij stuurde, beschrijven een toevallige ontmoeting met Dunya Breur, de mede-oprichtster van de Cliëntenbond, een van de eerste cliëntenorganisaties van Nederland en wellicht ook Europa.
Aan een portret van Titia Feldmann wordt gewerkt. Het aangrijpende levensverhaal van Dunya Breur is hier te vinden:
https://www.canonsociaalwerk.eu/nl_cbg/details.php?cps=4&canon_id=399