Actueel
'Door bezuinigingen, reorganisaties en herijking van taken is er geen ruimte en geen geld voor de dolende mens in onze samenleving,' schreef een gepensioneerde psychiater deze week in de Volkskrant. Waar heb ik die riedel toch eerder gehoord? Het artikel werd gedeeld in de facebookgroep De Nieuwe GGZ en door alle hersteldeskundigen daar met de grond gelijk gemaakt. Gelukkig tuinen ze hier niet meer in. Alle goede bedoelingen ten spijt.
Het is heel begrijpelijk dat in deze angstige tijden juist de ouderwetse psychiater in de regressie schiet. Terwijl het met 'de dolende mens' nu juist de goede kant op gaat. Er lijkt werkelijk een scheiding van wonen en behandelen te ontstaan, zoals de Cliënten/gekkenbeweging in 1984 met het Amsterdams Model voor ogen stond. De financiering van de psychatrie, voor wat vroeger 'chronische patiënten' werd genoemd, gaat nu naar de maatschappelijke opvang. Hier is veel ervaring met woonbegeleiding, de sociale insteek is hier belangrijker dan een puur medische. En dat komt herstel altijd ten goede. In de Cliënten/herstelbeweging is daar vanaf de jaren '80 vorige eeuw al veel kennis over verzameld.
'De oude Kees Suur, een man die ik uit psychiatrisch ziekenhuis Veldwijk had gehaald, was onze eerste wegloper,' vertelt Ed van Hoorn, die samen met Jet Vesseur, Rozemarijn Esselink en anderen in 1980 het Amsterdamse wegloophuis opzette. Behalve in Amsterdam openden toen in Rotterdam, Nijmegen, Groningen, Utrecht, 's Hertogenbosch en Arnhem wegloophuizen. 'Mensen met psychiatrische problemen worden hier als autonome, gelijkwaardige personen benaderd, niet als een bundeltje symptomen,' stond in 2008 nog te lezen op de (nu verdwenen) website van Stichting de Nuts in Nijmegen.
Oud-psychiatrie-activist en beleidsmaker Ed van Hoorn had achteraf ook de nodige kritiek op de ideologie van die eerste wegloophuizen: 'Het heette dat de cliënten geen probleembewustzijn hadden. Ook als vrijwillige hulpverlener keek je met die hiërarchische blik, stelde je je er toch weer boven. Zo probeerden we Kees Suur te disciplineren. Om er een nette burger van te maken. Dat lukte niet en dat vond ik toen heel vervelend. Maar het was wel een echte levenskunstenaar, hij wilde vrij zijn al was dat onder erbarmelijke omstandigheden.
Meer lezen over de geschiedenis van de Cliëntenbeweging?
stuur door
website maken