actueel

‘Vrouw...en ook nog Hindoestaans’ heette het artikel (in dagblad Trouw) waarmee ik in de vorige eeuw afstudeerde, zes jaar na de grote golf Surinamers die Nederland verkozen bij de onafhankelijkheid van de Surinaamse republiek, in 1975.

Mijn hoofdpersonage, een mishandelde vrouw die thuis in Amsterdam zat opgesloten, trok op het laatst haar medewerking in. ‘Ik heb haar angst voor publicatie opgemerkt, maar heb met mijn Hollandse ogen haar labiliteit niet kunnen inschatten’, staat in mijn eindexamenverslag uit 1981 te lezen.

Radio Dipsaus 

‘Wat moet ik eigenlijk als Hollandse in deze wereld? Kunnen Surinaamse journalisten dit niet zelf opknappen,’ lees ik verder. En het vervolgt: ‘Nee natuurlijk niet, ik wil er ook als witte Nederlandse over kunnen schrijven. Er wonen minstens 100 Surinaamse gezinnen in mijn buurt. Zolang er nog geen Surinaamse journalisten zijn, en dan nog vrouwen ook, zullen Nederlandse journalisten dit moeten opknappen. Informatie in het belang van de integratie.’

Een mooie boodschap die mij nu wat treurig stemt. Er zijn nog veel te weinig zwarte journalisten in de witte redacties aangetreden. De oorzaken daarvan? Racisme speelt natuurlijk een rol, iets waardoor de jongere generaties intellectuelen nu woedend zijn. In de eigen, zwarte media die zij noodgedwongen oprichtten, zoals radio Dipsaus, hoor je de verhalen: wij zijn nooit welkom geweest in deze witte, Eurocentrische samenleving.

Zelfbewust

1 juli komt er weer aan. Deze hele maand staat voor de Afro-Caraïbische gemeenschap in het teken van de Keti Koti, het verbreken van de ketenen door de afschaffing van de slavernij in 1863. Voor de Amsterdamse straatkrant Z! interviewde ik Mercedes Zandwijken (zie het volgende nummer, 29 juni op straat), een zelfbewuste Amsterdamse vrouw, die prachtig werk verricht voor onze snel kleurende samenleving met de Keti Koti Dialoog Tafels.

Wat ben ik blij met wijze vrouwen als Jetty Mathurin, Mercedes Zandwijken en mijn eigen jeugdvriendin, Patty Gomes, die het vuur van de jeugd onderbouwen met onderzoek en verhalen, maar ook met de nodige humor en emotie, waar we allemaal, zwart, wit en gekleurd van kunnen leren. En met mijn humoristische Surinaamse buurman niet te vergeten, die een flinke partij meeblaast in de Amsterdamse wijk-samenleving hier ter plekke.

Informatie over het programma van 1 juli is hier te vinden, komt allen:

http://www.ketikotitafel.nl/agenda.html

Voor het Z! verhaal klik op onderstaande link: