Actueel

Rosa (rechts) met een vriendin(netje) op de stoep bij Martijn (op de achtergrond) in de Bloemstraat, mei 2009

We waren buurtgenoten in de Jordaan. Rosa, geboren in de Rozenstraat, met haar moeder. Vader Martijn  aan de overkant van de Rozengracht, in de Bloemstraat, hoek Tweede Bloemdwars, of was het de Eerste? Hoe dan ook, we werkten samen in de Buurttuin van het Schoone Weespad. De kinderen speelden daar, ook mijn pleegzoon Cem, mijn dinsdagkind, een koekkoeksjong.

Slingers

Op een mooie herfstdag werd ik boven gevraagd voor de 7e verjaardag van Rosa. In de huiskamer hingen feestelijke slingers, allemaal 7-vens gedrukt in prachtige kleuren: oranje, bruin, geel, rood. ‘Martijns werk’ zei Rosa's moeder trots. Er was taart, de kamer lag bezaaid met gezelligheid: kinderboeken, mooie lapjes, puzzels en tijdschriften. Rosa speelde met Memorykaartjes op de grond. Na de thee met taart en koekjes ging de bel. Martijn kwam binnen, fris gedouched, met de wind nog in zijn haren en hij nam Rosa, die als een hondje tegen hem opsprong, stevig in zijn armen op schoot.

We zongen verjaarsliedjes, we speelden met Rosa, we namen een biertje, bespraken de wereld, de soep kwam op tafel en de gezelligheid duurde. En duurde. En duurde. Martijn’s huisje aan de Bloemstraat was te klein voor zijn grootse leven. Dat leven breidde zich uit naar allerlei spannende plekken, zoals de werkplaats in het Veem, zijn tuinhuis in het Westerpark en niet te vergeten de varkens die hij hield op een binnenplaatsje aan de Marnixstraat.

Gemis

Jaren later paste zijn nieuwe liefde hem als een handschoen. Ook zij leefde als kunstenaar groots en op diverse plekken, zij het in Brabant. Samen konden zij de wereld aan. Martijn van de Griendt heb ik in zoveel hoedanigheden gezien, dat ik de tel ben kwijtgeraakt. De laatste keer dat ik hem zag, in zijn machtige werkplaats, boekdrukatelier het Y onderin Het Veem, maakte hij de omslag persklaar van het boekje Brief aan mijn vrienden dat ik in januari 2024 ondanks alles feestelijk presenteerde. Want dat hij tenslotte een einde aan zijn leven maakte, werd door iedereen begrepen, maar het vreselijke gemis zal nog zeker jaren doorklinken in de Amsterdamse Jordaan en omstreken.

Zie voor het verhaal over de pers van de Amsterdamse Stadsdrukkerij: Stadspers verhuist naar Noorwegen