Actueel
Het is niet mijn gewoonte, maar onlangs deelde ik een nogal persoonlijke foto op Facebook. Een 'onsie' van mijn grote liefde uit de jaren '70 en mijzelve, ergens in december '24 genoeglijk aan de koffie in zijn eigenhandig verbouwde pakhuis aan de Lauriergracht. We zijn nog steeds een knap stel, schoonheid blijft en verdiept zich met het ouder worden. Dat is - in mijn beleving - altijd zo geweest. De 'opvoedende' waarde ook van mijn deelactie op Fb.
Bijna 40 jaar geleden overleed mijn tweede grote liefde, uit de jaren '80. Ik was een oude Amsterdamse Chinees tegengekomen en smoorverliefd geworden. Ik was 32, hij 69. Mijn eeuwige verlangen naar schoonheid leek heel even vervuld. Want mijn Chinees was een tekenaar van magische proporties. De schoonheid van zijn denken en doen, de subtiele provocaties, zijn humor én knappe uiterlijk raakten mij diep in mijn ziel en ik gaf me over aan een wederzijdse liefde die geen einde leek te kennen. Tot hij een jaar later dodelijk werd aangereden op zijn fiets.
Op een mooie vrijdag in december '24 vierden we het feit dat het werk van Oey Tjeng Sit werd verworven door het Amsterdamse Stadsarchief. Met vrolijke toespraken en veel nakomelingen kreeg de geest van Sit weer even vat op ons. Ik weet zeker dat hij, daoïst die hij was, het heuglijke feit onthecht zou hebben meegevierd. Het zou gaan om het vieren van het feest, al zou het archief daarna zijn afgefikt, Sit zou vrolijk verder zijn gegaan. Het ging hem om de Weg van het Maken, niet om het eindresultaat.
Al weet ik zeker dat hij zich in het Amsterdamse stadsarchief altijd thuis zal voelen. Zie ook: https://www.amsterdam.nl/stadsarchief/nieuws/archief-oey-tjeng-sit/
Over mijn derde serieuse relatie in de jaren '90 schrijf ik nu een boek. Het is tegelijk een zelfonderzoek naar de vraag of dit ook een grote liefde was, gefnuikt door omstandigheden. Of slechts een voor beide partijen handige minnaarsrelatie. En wat ligt daar toch grandioos verborgen tussen het verschil? ;-)
stuur door
website maken