Actueel

Conservator Gunay Uslu naast het portret van de mooie mevrouw Schlieman

De Duitse zakenman en archeoloog Heinrich Schlieman verklaarde zijn tweede vrouw in brieven voor gek. Maar wie was hier nu echt gek? De ontdekker van Troje trouwde haar vooral als gevolg van zijn ambitieuze onderzoekingen in de regio, die in het huidige Turkije ligt. Hij wilde een vrouw die hierbij naadloos paste. Zijn relaties vonden een jonge en mooie Griekse echtgenote voor hem. Maar het was geen gelukkig huwelijk, dat haalt je de koekkoek.

Twee museums waar ik al járen heen wilde, trokken mij eindelijk over de streep. Deze laatste week van de geschiedenis van Troje in het Allard Pierson Museum in Amsterdam. En binnenkort naar de 'Nerveuze vrouwen' in het prachtige dr. Guislain Museum te Gent. 'Vrouwen worden al eeuwenlang als 'nerveuzer' beschouwd dan mannen, eerder ten prooi aan labiliteit en geestesziekte, vaker lastiggevallen door geesten en demonen. Maar zijn zij nu ook in werkelijkheid zieker van geest?' aldus de Guislain-catalogus on-line.

Voor u een vraag, voor mij binnenkort een weet!

Zie voor de twee tentoonstellingen:

http://www.museumdrguislain.be/nl/tentoonstellingen/341-nerveuze-vrouwen

en:

http://www.allardpiersonmuseum.nl/tentoonstellingen/

Mohammed Liton, Foto: Sander Heezen

'Ik werkte als kok in hele goede restaurants in de stad, ik verdiende duizenden euro's, maar ik maakte het geld allemaal op aan luxe: taxi's, drank, dure spullen...Nu werk ik met behoud van uitkering. Het is erg weinig geld, maar beter voor mij, ik geef altijd alles meteen uit.'

De slanke, elegant geklede kok praat even snel als hij beweegt. Het duurt even voor je zijn accent, een soort Indiase Bollywoodfilm, maar dan op z'n Nederlands, herkent. Mohamed Liton (1964) komt uit Bangladesh, het deltagebied ten oosten van Pakistan. Bij de onafhankelijkheid van dit dichtstbevolkte en armste land ter wereld in 1971, kwamen miljoenen mensen om door oorlogsgeweld en hongersnood. Nu kookt Liton de beste maaltijden voor de daklozen van het inloophuis.

'Ik ben een mens, als zij honger hebben, voel ik ook honger. Dat moet wel, toch? Ze kwamen naar Amsterdam toen ze jong waren, nu zijn ze oud en ze zijn nog steeds hier, zonder papieren, dakloos, zonder werk. Ze zijn helemaal afhankelijk en ze krijgen alleen soep. En brood met pindakaas. Ik ben een beetje slim en heb nu weer een normaal leven. Ik eet wanneer ik wil, thuis. Die mensen, zovelen, hebben helemaal niets. Niet eens 1 euro om het eten te betalen.'

Lees het hele verhaal via de link hieronder