Actueel

Het komende herstelcongres in Hogeschool Windesheim

De ‘terug naar de stad’ beweging, waar de psychiatrie sinds 1984 (!) mee bezig is, lijkt eindelijk vorm en inhoud te krijgen. Niet in de laatste plaats door het gedachtegoed van een levendige herstelbeweging. ‘Ruimte maken, dáár gaat het om.’

‘Ruimte maken, dáár gaat het om,’ riep bestuursadviseur Martijn Kole in 2016 hartstochtelijk, de eerste keer dat ik hem interviewde. Kole schetste een ‘paradigmaverandering’ in de ggz, die rond 2007 daadwerkelijk plaatsvond in de huidige instelling Lister. Herstelonderzoeker Wilma Boevink kantelde daar, samen met een groep toenmalige cliënten en met steun van een bekwaam bestuur, de hele organisatie. Sleutelbegrippen werden Herstelondersteunende zorg (HOZ) en Herstel, Empowerment en Ervaringsdeskundigheid (HEE).

Al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw volgen wetenschappelijke onderzoekers de nieuwe koers van de cliëntenbeweging, zoals de herstelbeweging toen heette, met ‘geëngageerd onderzoek’. Ervaringskennis kreeg hierdoor op den duur een wetenschappelijke basis. De eigen kennis van cliënten wordt gezien als derde kennisbron, naast de bestaande wetenschappelijke- en professionele (praktijk)kennis. Op basis van ervaringskennis werden nieuwe methoden ontwikkeld en nieuwe theorieën, bijvoorbeeld over stemmen horen, zelfbeschadiging, wanen, persoonlijkheidsstoornissen, coping, autonomie en toepassing van dwang.

De crux

Terug naar Martijn Kole. Hij was erbij in Lister en maakte in het Trimbos-instituut deel uit van de befaamde HEE-groep, waarvan de leden deze nieuwe kennis in allerlei instellingen en op congressen in het hele land uitdroegen. Wat was daarvan nu de crux?

Lees verder in het verhaal dat ik deze maand schreef voor GGZ Totaal: 'Ruimte maken, dáár gaat het om'